گروه اقتصاد- بازار پوشاک با تغییر فصول تغییراتی را شاهد است و هر فصل رونق و شکل جدیدی به خود می گیرد اما گاهی این رونق عمر کوتاه تری دارد. از طرفی در میان هیاهوی فروشگاه ها و خریداران، چانه زنی کمتر به چشم می خورد چرا که برخی برای دیدن می آیند و خیلی ها هم فقط در حال گذر هستند و اندک افرادی که توان خرید دارند دقیق تر به اجناس موجود در فروشگاه ها نگاه می کنند.
در روزهای انتهایی شهریور بازگشایی نمایشگاه های پاییزه افراد بسیاری را به محل برگزاری آن کشاند به گونه ای که تراکم جمعیت چشم هر رهگذری را به خود جلب می کرد پس از به پایان رسیدن نمایشگاه جمعیت به سمت بازارهای شهر روانه شد اما با تفاوت هایی چشمگیر، زیرا اجناس موجود در نمایشگاه قیمت بالاتری داشت و توان خرید از بسیاری افراد سلب می شد. در این میان قیمت ها موضوعی است که ذهن خریداران را به خود مشغول می کند چون هر فروشگاه بر روی پوشاک موجود قیمت هایی نصب کرده که با فروشگاه های دیگر متفاوت است و از طرفی دیگر گاه قیمت های ارائه شده در یک نقطه شهر با نقاط دیگر آن تفاوتی باورنکردنی دارد که موجب سردرگمی مردم می شود. در مرکز زاهدان نیز به راحتی می توان قیمت های مختلف را بر روی اجناس دید، در برخی از فروشگاه ها قیمت هایی به خریدار ارائه می شود که با قیمت تمام شده در پاساژ بسیار متفاوت است اما قیمت دستفروشان این منطقه نیز به شکل باور نکردنی با دو قیمت دیگر متغیر است ! نکته مشترک این سه مکان عرضه، خلوتی بازار است که کاسبان از آن گلایه مند هستند.
سرگردانی در میان قیمت ها
یکی از شهروندان می گوید: چند شبی است برای خرید لباس پاییزه کودکان به فروشگاه های شهر مراجعه می کنم اما برای خرید با مشکلات فراوانی از قبیل جنس نامرغوب، طرح ها و قیمت های غیر مناسب و کیفیت پایین مواجه شدم که سبب شد خرید نکنم.
«فرهاد کوهکن» اظهار می کند: در برخی فروشگاه ها اجناسی به چشم می خورد که طرح مناسبی ندارد و نمی توان آن را برای کودک خرید، در خیلی از مراکز فروش هم که لباس مناسبی وجود دارد قیمتش بسیار بالاست که از توانایی خرید ما خارج است.وی می افزاید: با توجه به شرایط بازار پوشاک پاییزه نیاز به حضور بازرسان در بازار به شدت احساس می شود و باید به این مهم توجه ویژه ای داشت چون شرایط اقتصادی امروز بسیار حساس است و بسیاری از مردم توان خرید لباس پاییزه یا زمستانه برای فرزندانشان ندارند بنابراین اگر نظارت ضعیف باشد بدون تردید اندک توان موجود نیز از مردم سلب خواهد شد.شهروند دیگری می گوید: هر سال برای رفع مشکلات خریداران پوشاک وعده هایی داده می شود که امسال مشکلات نه تنها کاهش نیافته بلکه افزایش هم پیدا کرده است، زیرا به راحتی می توان بی ثباتی در قیمت ها را دید و شاهد این بود که هر فروشنده ای به دلخواه خود قیمت گذاری می کند.
«سهیلا سرابندی» می افزاید: شرایط خرید یک لباس نباید آن گونه سخت باشد که والدین شرمنده فرزندانشان شوند و در فصل های سرد سال شاهد بیماری آنان به دلیل نبود لباس مناسب باشند پس بهتر است بخش دولتی اگر می تواند برای لباس های زمستانی یارانه ای تعیین کند تا هر کودکی بتواند در این دو فصل سرد سال لباس گرم به تن داشته باشد.وی اضافه می کند: ایجاد ثبات در قیمت های بازار لباس، تعیین یارانه برای خانواده ها یا تولیدی ها حتی ایجاد تولیدی های دولتی با قیمت پایین تر می تواند راهکارهایی باشد که به بازار پوشاک ثبات دهد و مانع شرمندگی خانواده ها مقابل فرزندانشان شود.یکی دیگر از شهروندان زاهدانی بیان می کند: در عرضه قیمت پوشاک فصل های سرد، ثباتی به چشم نمی خورد. به عنوان مثال تهیه دستکش در هر فروشگاه قیمت متفاوتی دارد و این سبب سر درگمی خانواده ها می شود به همین دلیل باید اتحادیه پوشاک با جدیت کامل وارد عمل شود و ثبات را در قیمت ایجاد کند.«کامبیز سرحدی» می گوید: طی روزهای اخیر در راستای خرید لباس گرم برای کودک دو ساله ام بارها به فروشگاه های شهر مراجعه کردم اما قیمت هایی بر روی اجناس به چشم می خورد که باور آن برای خریدار سخت است زیرا شلوار نوزاد قیمتی بیش از 40 هزار تا 50 هزار تومان داشت در حالی که در برخی از فروشگاه ها لباس مردانه نیز با همین قیمت ارائه می شد و این تفاوت قیمت ها قابل باور نیست.
نرخ هزینه های جانبی روی قیمت پوشاک
یکی از فروشندگان در این باره می گوید: با شرایط اقتصادی امروز فروشندگی مشکلات بسیاری دارد، چون ممکن است کالایی را با قیمتی بالا برای فروش در فروشگاه عرضه کنند و روز بعد قیمت آن جنس کاهش پیدا کند در این صورت فروشنده متحمل ضررهایی می شود و طبیعی است که آن را با قیمت خریداری شده به فروش برساند تا ضرر مالی نکند این مشکل در بازار پوشاک خودنمایی می کند.
وی اظهار می کند: لباس های پاییزه نیز همچون پوشاک دیگر تفاوت هایی در جنس و نوع دارد که براساس آن ها قیمت گذاری می شود، بنابراین اگر تفاوتی در قیمت وجود دارد فروشنده مقصر نیست زیرا آن قیمت از سوی تولیدی ارائه شده است؛ پس اگر تولیدی لباس را با قیمت کمتر بفروشد، فروشنده نیز آن را ارزان تر خواهد فروخت و این غیرمعقول است که فروشنده با قیمتی کمتر از قیمت تولیدی جنس را عرضه کند.
وی می افزاید: ثبات قیمت در فروشگاه های لباس نیاز به ثبات قیمت در تولیدی ها دارد اگر تولیدی لباس را با قیمتی ثابت و ارزان ارائه دهد در فروشگاه نیز ارزان به فروش می رسد بنابراین اگر یارانه تولید به تولیدی ها یا فروشندگان اختصاص پیدا کند می توان گفت ایجاد ثبات قیمت در بازارهای کشور انکارناپذیر است.
فروشنده دیگری می گوید: فروشنده باید با فروش جنسش در ماه هزینه هایش را تامین کند از این رو باید قیمتی را بر اجناسش بچسباند که حداقل کرایه فروشگاه، قبوض و هزینه های شخصی را فراهم کند بنابراین اگر قیمتی بالاتر ارائه می شود دلیلش نمی تواند جز این مشکلات باشد.وی اذعان می کند: امروزه بازار پوشاک رو به کسادی رفته است و خرید و فروش در بازار کمتر رخ می دهد به همین دلیل فروشندگان نیز به دلیل مخارج ماهیانه ناگزیر به افزایش قیمت ها هستند تا بتوانند حداقل کرایه فروشگاه را تامین کنند و اگر در برخی مناطق شهر اجناس ارزان تر ارائه می شود دلیل آن پایین بودن کیفیت اجناس است.به گفته وی فروشنده ها مجبور هستند برای فراهم کردن مخارج جانبی قیمت اجناس را افزایش دهند و اگر این اقدام انجام نشود ورشکست می شوند بنابراین نمی توان در گرانی های بازار پوشاک، آنان را مقصر دانست. اگر از سوی دولت برنامه ای برای رفع این موضوع تدوین نشود مشکلات موجود در سال های آینده افزایش می یابد.
شناسایی روزانه 5 فروشگاه متخلف در زاهدان
معاون اتحادیه پوشاک زاهدان در این باره می گوید: مشکلات موجود در بازار پوشاک برهیچ کس پوشیده نیست، به همین دلیل گشت های کنترل و نظارت روزانه در همه نقاط فعال است تا بتوانند با فروشندگان متخلف برخورد و شرایط خریدی مطمئن را برای شهروندان ایجاد کنند اما در باره تفاوت قیمت ها باید گفت که در چهارراه رسولی زاهدان فروشندگان به دلیل شرایط خاص آن بازار 23 درصد سود در نظر گرفته را کمتر لحاظ می کنند و این شرایط را برای کاهش قیمت ها ایجاد کرده است.«شهرام رخشانی» می افزاید: در نرخ گذاری پوشاک عواملی چون نوع جنس و دوخت نقش بسیاری دارد، به همین دلیل قیمت های پوشاک تفاوت های چشمگیری با یکدیگر دارد به گونه ای که در پیراهن مردانه تفاوت دوخت حتی تا 20 هزار تومان هم می رسد اما با این وجود شهروندانی که درباره قیمت ارائه شده جنس با شبهاتی روبه رو هستند می توانند فاکتور خرید را از فروشنده دریافت کنند و مراتب را با سامانه 124 در میان بگذارند تا تیم های نظارت برای بررسی آن فروشگاه وارد عمل شوند و موضوع به صورت قانونی پیگیری شود.وی بیان می کند: نمایندگانی از سازمان بازرسی، اصناف و سازمان صنعت، معدن و تجارت، اعضای تیم بازرسان استان هستند که روزانه از فروشگاه ها بازرسی می کنند و در برخی مواقع با حضور قاضی برای فروشنده متخلف حکم صادر می شود که بر اساس آمار ارائه شده روزانه حداقل 15 فروشگاه مورد بررسی قرار می گیرد و حداقل روزی پنج فروشگاه متخلف توسط ناظران شناسایی می شود.به گفته وی با توجه به شرایط حساس بازار پوشاک نظارت ها روزانه ادامه دارد و در هفته یک بار بازدید با حضور قاضی انجام می شود تا در بازار پوشاک ثبات لازم ایجاد شود.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ذوالفقاری- داستان این منطقه با دیگر نقاط شهر متفاوت است این جا را یکی از قدیمی ترین مناطق کلان شهر زاهدان می دانند، جایی که خیلی ها پس از مهاجرت از زابل و دیگر نقاط استان در آن سکونت پیدا کردند. قصه بازارش را از آشنایان شنیده بودم بنابراین زمانی که از سوی سردبیر مأمور شدم از این منطقه گزارش تهیه کنم نقطه ای که به ذهنم رسید همین شیرآباد بود، جایی که از آن بیشتر شنیده ام اما کم تر نوشته ایم.دکه های موجود صحنه ای از دکه بازار چابهار را در ذهن تداعی می کند. در سمت چپ خیابان دکه های فروش انواع پارچه های رنگارنگ خودنمایی می کند که در کنارش مغازه خیاطی هم دایر است. پشت مغازه های خیاطی و پارچه فروش ها مملو از زباله است و آن چه خاطر را آزرده می کند حضور زباله گردهایی است که اعتیاد اغلب آنان از دور قابل تشخیص است. پشت این بازار مرکز ترک اعتیاد واقع است مرکزی که افراد زیادی نیاز دارند برای ترک اعتیاد مورد حمایت قرار گیرند.کمی جلوتر صاحبان رستوران های خیابانی (!) برای عرضه موادغذایی و فست فود حضوری فعال دارند که اغلب مشتریان آنان دانش آموزانی هستند که پس از تعطیلی از مدرسه سراغ این فروشنده ها می روند. به راستی آیا خانواده ها به آن ها توجهی ندارند و چه کسی می خواهد پاسخگوی سلامت این کودکان باشد؟!مانداب های حاشیه خیابان، به شدت مشام را می آزارد اما انگار این بو برای مردم این جا عادی شده است و به اجبار با آن کنار آمده اند یا این که از وضعیت نظافت و چیدمان مغازه ها شکایتی داشته باشند! گویا اداره بهداشت و شهرداری در این منطقه مسئولیتی ندارند و از دیگر مناطق کلان شهر زاهدان مستثنی است، حتی بسیاری از مغازه دارها هم برای جمع کردن زباله هایی که مقابل مغازه خود انباشته کرده اند احساس مسئولیت نمی کنند. این جا بساط هر نوع صنفی مهیاست و در کنار بی توجهی به بهداشت و شاید رضایت بسیاری از مراجعه کننده ها این باشد که می توانند همه مایحتاجشان را یک جا از همین مکان خرید کنند.اذان است و هنگام نماز و چه جالب که مردم و فروشنده های این بازار به نماز اول وقت می ایستند و در گوشه ای از بازار نماز را به جماعت اقامه می کنند.کوچه های خاکی و پر از چاله این بازار و زباله های زیر قفسه ها، جلوی در مغازه ها، فاضلاب رها شده جلوی پاساژها و... به خوبی گویای اوضاع نابسامان و غربت بهداشت در منطقه است.مردم محلی مدعی هستند که مدت هاست شهرداری در این خیابان جدول کشی کرده است اما انگار قصد ندارد برای جمع آوری زباله ها و ساماندهی بازار اقدامی کند. پول اجاره مغازه ها هم معلوم نیست صرف چه کاری می شود. گاهی اوقات که مأموران شهرداری برای نظافت خیابان مجاور می آیند حتی سری به این بازار نمی زنند و کوچه هایش را تمیز نمی کنند، وقتی از آن ها می خواهیم اعلام می کنند که برعهده آن ها نیست. آنان می گویند که یک بار که خودمان زباله ها را در سطل شهرداری گذاشتیم دوباره آن را در محل تخلیه و اعلام کردند که نظافت این جا ارتباطی به من ندارد... !!!! کاش شهردار دقایقی را برای بازدید از این بازار اختصاص دهد و برای ساماندهی اش فکری کند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
گروه شهرستان ها- تامین نشدن اعتبار و بدهی سنگین دولت به پیمانکاران، روند انجام پروژه های راه سازی قصرقند را با کندی روبه رو کرده است.
رئیس اداره راه و شهرسازی قصرقند به خبرنگار ما گفت: قراردادهایی که در بخش راه های روستایی بسته شده است به دلیل نبود اعتبارات به کندی انجام می شود که از جمله آن ها ساخت محورهای قصرقند به کاجو و قصرقند به تلنگ است.
«محمد انور دادگر» افزود: با توجه به بدهی میلیاردی این اداره به پیمانکاران که بیش از 15 میلیارد تومان است، سرعت اجرای پروژه ها با کندی مواجه است.
هنوز اعتبارات اختصاص یافته امسال در اختیار این اداره قرار نگرفته است که در صورت پرداخت قسمتی از اعتبار اختصاص یافته به انجام پروژه های در دست اقدام، شاهد تسریع در انجام کارها و رضایتمندی مردم خواهیم بود.
وی بیان کرد: تاکنون فقط 200 میلیون تومان آن هم از طریق توزیع اوراق بهادار به پیمانکاران اختصاص یافته است.
یکی از مهم ترین پروژه های در دست اقدام پروژه محور قصرقند به تلنگ است که در اولویت نخست کاری قرار دارد. همچنین پروژه محور قصرقند به کاجو از دیگر پروژه های مهم در دست اجراست که به دلیل نبود بودجه لازم به کندی در حال اجراست.
وی تصریح کرد: بازگشایی 95 درصدی محور گردنه بیچان که از محورهای صعب العبور و سنگی بود با اعتبار 11 میلیارد تومان انجام شده است. همچنین احداث پل کاجو به دلیل نبود اعتبارات متوقف و قرارداد مطالعات مرحله یک پل حمیری نیز منعقد شده است که به زودی مطالعات زمینی و نمونه برداری آن در منطقه آغاز خواهد شد.
وی اضافه کرد: تا زمانی که اعتبارات کافی پروژه های در دست اجرا تأمین نشود پروژه ها در زمان موعد تعیین شده به بهره برداری نخواهد رسید. همچنین برای احداث ابنیه این پروژه ها با مشکلات زیادی روبه رو هستیم. چون هیچ اعتبارات دولتی برای حوزه راه سازی قصرقند دریافت نشده است.
دادگر افزود: با وجود تذکرهای و دستورهای استاندار به مسئولان شرکت توزیع برق استان مبنی بر قطع نکردن برق ادارات و تعامل بیشتر با ادارات بدهکار مانند راه و شهرسازی قصرقند اما از شنبه گذشته به دلیل نبود بودجه و پرداخت نشدن بدهی، برق این اداره توسط ماموران برق قطع شد. بیش از 12 میلیون تومان برای برق مصرفی به اداره برق بدهکار هستیم.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
طرح کاداستر دارای مزایای مهمی است که مهم ترین آن ارتقای امنیت روانی است.به گزارش «سیستان و بلوچستان» معاون اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری استان در جلسه بافت های ناکارآمد شهری که در اداره کل ثبت اسناد و املاک برگزار شد گفت: هدف از تشکیل این جلسات پیشگیری از هر نوع زمین خواری و تجاوز به اراضی است و با توجه به این که پیشگیری از وقوع جرم دارای سه سطح اولیه، ثانویه و ثالثیه است در سطح ثانویه که به عنوان پیشگیری وضعی مطرح است تلاش می شود موقعیت و شرایط ارتکاب جرم از بین برود و هزینه آن افزایش یابد.«محمد علی حمیدیان» افزود: یکی از برنامه ها در سطح پیشگیری وضعی، موضوع بافت های ناکارآمد شهری و طرح کاداستر است چون شکل گیری جرم معمولا مربوط به روابط خاص شهروندان و فرم کالبد شهری است.کاداستر یک موضوع فنی و حقوقی است که در برگیرنده اهداف کمی و کیفی مختلف است و در این میان اهداف کمی آن فراتر از اهداف کیفی است.وی با بیان این که ایجاد گردش کار روان و قابل اطمینان، جلب اعتماد و اطمینان شهروندان، کاهش تراکم تعرضات عرضی و ملکی، کمک به سیستم استقرار مالیاتی و ... از اهداف کیفی طرح کاداستر است خاطر نشان کرد: کاداستر، سیستم مدیریت الکترونیکی املاک است که افزایش کارایی و ارتقای کیفیت عملیات اجرایی عمرانی از اهداف و نتایج این طرح به شمار می رود.حمیدیان بیان کرد: ارتقای امنیت روانی از مهم ترین مزایای طرح کاداستر است. عدم الحاق هرگونه مطلب به متن سند هم از دیگر مزایای آن است که می توان یکی از دلایل اصلی ورود قوه قضاییه به مقوله کاداستر را بند پنج اصل 156 یا همان پیشگیری از وقوع جرم دانست.
صدور 21400 سند مالکیت تک برگی در استان
مدیرکل ثبت اسناد و املاک هم در این جلسه با بیان این که یکی از مسایل عمده موجود در کشور تجاوز به اراضی حاکمیتی و اشخاص حقیقی است که بار عظیمی را بر عهده دستگاه قضایی از نظر طرح دعاوی گذاشته است گفت: یکی از اهداف تصویب قانون کاداستر، جلوگیری از تجاوزها و مدیریت حجم پرونده های واصله به مراجع قضایی است که از ابتدای شروع طرح کاداستر، این طرح در بیشتر شهرهای کشور اجرایی شده است و اسناد جدید با مختصات جغرافیایی در سیستم کاداستر ثبت می شود.«غلامرضا شهریاری» افزود: وضعیت استان در انجام طرح کاداستر نسبت به کشور مطلوب است و 21 هزار و 400 سند مالکیت تک برگی در شش ماه نخست امسال صادر شد که نسبت به مدت مشابه سال گذشته رشد شش درصدی را نشان می دهد و این افزایش رشد نشان دهنده موفقیت استان در زمینه طرح کاداستر است.وی اظهار کرد: هشت واحد ثبتی در استان با استان های بزرگ کشور در زمینه طرح کاداستر از نظر صدور اسناد مالکیت برابری می کند که در حوزه منابع طبیعی و بافت های شهری و غیرشهری هم اقدام های مهمی انجام شده است.
وی بیان کرد: سیستان و بلوچستان برای تهیه نقشه کاداستر برای واحدهای مسکونی و زراعی در شش ماه امسال با 25 هزار و 709 هکتار مقام اول را در کشور کسب کرده است. در اراضی مربوط به منابع طبیعی و تهیه نقشه های کاداستری منابع طبیعی و تثبیت آن ها در بانک جهانی املاک با سه میلیون و 396 هزارو 381 هکتار رتبه اول کشور مختص استان است.وی ادامه داد: در زمینه کل تکالیف مربوط به ماده 9 قانون کاداستر که پیش بینی شده است 201 هزار و 280 هکتار از عرصه های مسکونی شهری و روستایی و 128هزار و 722 پلاک وارد بانک کاداستر شده است. از ابتدای آغاز طرح شمیم که پروژه ایجاد شبکه موقعیت یابی یکپارچه مالکیت هاست 600 قطعه گیرنده و فرستنده در دو شهر چابهار و زاهدان راه اندازی، تثبیت و تعیین حدود شد و البته هنوز دستگاه مورد نیاز برای شش شهرستان دیگر تأمین نشده است.شهریاری اظهار کرد: دو هزار و 140 نقشه قدیمی بزرگ اسکن بازیابی شده است که از این تعداد943 نقشه زمین مرجع و تثبیت شده است. همچنین سه هزار و 100 هکتار نیز مجموع حریم سدهایی است که در بانک کاداستر جانمایی شده است. پنج هزار و 32 هکتار جانمایی محدوده های فرودگاه های استان و 15 میلیون هکتار هم پلاک های منابع طبیعی که اراضی ملی و موات است که جانمایی و وارد بانک شده و از این میزان دوهزار و 830 هکتار تثبیت و هشت میلیون و 700 هکتار پلاک گذاری و در محل تعیین حدود شده است.وی با اشاره به این که 527 هکتار از حریم راه ها و دو هزار و 430 هکتار از حریم راه آهن جانمایی شده است اعلام کرد: امسال 25 هزار و 700 هکتار از نقشه های روستایی و زراعی به روز رسانی شده است که این کار از تصرفات در روستاها جلوگیری خواهد کرد.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
گروه اقتصاد- برداشت خرما از 45 هزار هکتار نخلستان بارور استان به پایان رسید. رئیس سازمان جهاد کشاورزی به خبرنگار ما گفت: 55 هزار هکتار از باغ های استان به نخلستان ها اختصاص دارد که 45 هزار هکتار آن بارور و بقیه غیر بارور است از این نخلستان امسال 230 هزار تن خرما برداشت شد. «رضا نجفی» افزود: 100 نوع خرما در سیستان و بلوچستان تولید می شود که برداشت آن از اواخر تیرماه امسال در سراوان، مهرستان، سیب و سوران، ایرانشهر، دلگان، نیکشهر، قصرقند، خاش و فنوج که دارای بیشترین خرمای تولیدی استان است آغاز شد و مهر ماه به کار خود پایان داد.وی ادامه داد: ظرفیت واحدهای بسته بندی، نگهداری و فرآوری این محصول در استان 114 هزار تن است که نخل کاران می توانند با استفاده از این ظرفیت خرمای تولیدی باغ های خود را به دلالان پیش فروش نکنند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ذوالفقاری- هیچ سرمایه گذاری برای ایجاد جایگاه CNG در زاهدان اعلام آمادگی نکرده است.مدیرعامل شرکت گاز استان به خبرنگار ما گفت: گاز طبیعی اسفند ماه سال گذشته به زاهدان رسید اما موضوع احداث جایگاه CNG از سه سال قبل در مرکز استان مطرح شد چون ساخت آن زمان بر است ولی هنوز هیچ سرمایه گذاری در این باره اعلام آمادگی نکرده است.
«محمد حسن طهرانی» افزود: با توجه به این که سرمایه گذاران باید از طریق شرکت فراورده های نفتی در زمینه جذب سرمایه گذار برای دریافت مجوز احداث جایگاه CNG اقدام کنند با مدیر این شرکت جلسه ای برگزار و بر توجه به این موضوع تاکید شد ولی هیچ مجوز CNG صادر نشده است.
وی ادامه داد: کمکی که می توانیم در این راستا انجام دهیم این است که جایگاه های موجود را دو منظوره کنیم یا اگر سرمایه گذاری وجود دارد جایگاه جدیدی را احداث کند، اما هیچ مراجعه ای در این باره نشده است. وی با اشاره به گازرسانی در حاشیه شهر زاهدان اظهار کرد: دو قسمت حاشیه شهر وجود دارد که در شمال از طریق استعلام هایی که از شهرداری دریافت می کنیم مناطقی که مورد تایید طرح تفصیلی و جامع شهر باشد بر اساس آن اقدام می شود.
وی اضافه کرد: تقریباً شهرداری همه مناطق حاشیه شهر را تایید کرده است و بر همان اساس طراحی انجام و در مرحله سوم که اوایل سال آینده آغاز می شود پیمان سپاری خواهد شد، اما مشکل این است که این مناطق سنگی و حفاری در آن سخت است که برنامه داریم پیمانکار اقدام های لازم را ابتدا از مناطق سنگی آغاز کند که اگر زمان بر شد از نظر برنامه زمان بندی با تأخیر مواجه نشویم.
به گفته وی حاشیه دیگر زاهدان، شهرک های اطراف آن مانند غدیرشهر، جهاد و برق است که همه نقشه ها را برای این نقاط دریافت کردیم، کارهای مطالعاتی آن به پایان رسیده و طراحی در دست انجام است و منتظر هستیم در رابطه با راه اندازی دیگر تأسیسات اقدام شود.
طهرانی اضافه کرد: برای این مناطق با شهرداری مذاکراتی داشتیم که آسفالت معابر را به تأخیر بیندازد تا بتوانیم کارهای شبکه را انجام دهیم و این موضوع را در اولویت کار گذاشتیم که سال97 انجام شود. وی تصریح کرد: شهرک های صنعتی و کارگاهی هم نیاز به گازکشی دارد که پیش بینی های لازم برای این دو شهرک انجام و کارهای داخلی شهرک صنعتی اجرا شده است، پیمان سپاری نیز آذر ماه انجام می شود و امیدواریم که بتوانیم برای دهه فجر گاز را در این شهرک افتتاح کنیم و گازرسانی به شهرک کارگاهی هم در گام های بعدی انجام می شود. وی درباره بافت های فرسوده نیز بیان می کند: بافت های فرسوده قابل گازرسانی نیست فقط یک شعله گرمایشی به صاحبان آن ها داده می شود چرا که از نظر معماری استاندارد نیست هر چند تعداد این منازل در زاهدان کم است.
مجتمع های مسکونی هم که محیط بسته دارند اگر می خواهند شرکت گاز کار داخلی آن ها را انجام دهد باید به شهرداری مراجعه کنند تا محوطه مجتمع ها به عنوان معبر عمومی تایید شود در غیر این صورت نمی توانیم وارد مجتمع شویم، گازرسانی تا در مجتمع انجام می شود و هزینه های داخلی بر عهده خود ساکنان است.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
گروه حوادث- در یکی از محله های حاشیه مشغول وارسی زباله هاست که به سمتش می روم. هنگامی که متوجه حضورم می شود نگرانی و استرس وجودش را فرامی گیرد. با دیدن من به اطرافش نگاه می کند، گویا علاوه بر من منتظر افراد دیگری است، تصور کرده است می خواهم برایش دردسر درست کنم. وقتی صحبتم را با او آغاز می کنم، از من دور می شود. خودم را معرفی می کنم و به او اطمینان می دهم که هیچ خطری او را تهدید نمی کند. نگاهش را به زمین می دوزد و می گوید از این که به سمتم آمدی تعجب کردم، معمولاً هیچ کس میل حرف زدن یا نزدیک شدن به افراد معتاد را ندارد. ناراحت است و احساس خوبی ندارد و از این که معتاد است شرم دارد. برای تغییر حالت او صحبت را آغاز می کنم و از او می خواهم در گفت و گویی کوتاه سرگذشت زندگی خود را برایم تعریف کند. سرش را به نشانه تایید تکان می دهد و نفس عمیقی می کشد. در حالی که در خاطرات گذشته سیر می کند با اندکی مکث پاسخ می دهد.
ترس از معتاد شدن
خودش را «محمدرضا» معرفی می کند. او که 51 سال دارد ادامه می دهد: هیچ گاه فکر نمی کردم روزی من هم در دام مواد مخدر گرفتار شوم و عاقبت نامبارکی داشته باشم. به مدرسه می رفتم و آن روزها نمی دانستم قرار است در بزرگسالی به سمت مواد مخدر بروم. اگر چه همان سال هایی که دانش آموز بودم، برخی از دوستانم معتاد بودند اما افتخار می کردم که هیچ میانه ای با اعتیاد ندارم. برخی هم کلاسی هایم اعتیاد داشتند و بسیاری از آن ها خانواده های شان را دلیلی برای اعتیاد خود می دانستند و من که در خانواده ای سالم زندگی می کردم شکرگزار خداوند بودم که هیچ یک از اعضای خانواده ام اعتیاد نداشتند. به همین دلیل به سوی مصرف مواد نمی رفتم. اما با این حال زمانی که افراد معتاد را می دیدم می ترسیدم روزی خودم هم در دام اعتیاد گرفتار شوم.
پدرم کارگر ساده یک شرکت و مادرم خانه دار بود. من هم فرزند بزرگ خانواده بودم و پس از دریافت مدرک دیپلم، وارد دانشگاه شدم. تصمیم گرفتم کمک خرج خانواده شوم و هزینه های تحصیل دانشگاهم را از دوش پدرم کم کنم به همین دلیل با پدر یکی از دوستانم که راننده کامیون بود مشغول به کار شدم و راه بیابان را در پیش گرفتم. درآمد این کار خوب بود و کمتر از یک سال علاوه بر مخارج خانواده، توانستم پس انداز خوبی برای آینده ام کنار بگذارم.
در راه بیابان معتاد شدم
22 سالم بود که اولین بار پس از طی یک مسافت طولانی برای رفع خستگی به پیشنهاد راننده کامیون پای منقل نشستم، به من گفت تریاک اعتیاد آور نیست و هر وقت بخواهم می توانم آن را کنار بگذارم. من هم خام این حرف ها شدم و برای رفع خستگی و حس سرخوشی که تا به حال تجربه نکرده بودم با اولین مصرف، پای ثابت استفاده از تریاک شدم. پس از آن که از دانشگاه در مقطع کارشناسی دانش آموخته شدم در یک شرکت خصوصی استخدام شدم. گمان می کردم کشیدن تریاک فقط در سفرهایی که می روم خلاصه می شود اما زمانی متوجه وابستگی بیش از اندازه ام به مصرف این ماده مخدر شدم که دیگر خیلی دیر شده بود و مصرف نکردن تریاک به شدت مرا عصبی می کرد و مصرف هفته ای یک شب به مصرف روزانه تبدیل شده بود.
اعتیادم برملا شد
هرگاه که به خانه می رفتم به وضع ظاهری ام می رسیدم تا خانواده ام متوجه اعتیادم نشوند. دوست نداشتم آن ها بدانند که فرزند بزرگشان راه خلاف در پیش گرفته است به همین دلیل در خانه آرام نمی گرفتم، بد خلق و عصبی شده بودم در حالی که خانواده ام در کنارم بودند احساس تنهایی می کردم. گویا تنها همدم من همان منقل و تریاک شده بود. کابوس معتاد شدن واقعیت پیدا کرده بود و هر روز بیشتر در این منجلاب فرو می رفتم. غول اعتیاد آن قدر در زندگی من قدرتمند شده بود که دیگر توان درس خواندن نداشتم و نتوانستم فوق لیسانسم را ادامه دهم.
با این حال تصمیم گرفتم ازدواج کنم تا شاید انگیزه ام برای زندگی بیشتر شود. من و همسرم دو سال به هم علاقه داشتیم و او مخالفتی با مصرف مواد مخدر نداشت با این حال به او قول داده بودم وقتی با هم ازدواج کردیم مواد را ترک کنم. برای عمل به قولی که به همسرم دادم بیش از 8 بار به کمپ ترک اعتیاد مراجعه کردم، اما توان مصرف نکردن مواد مخدر را در خودم نمی دیدم به همین دلیل هر بار از کمپ فرار می کردم و مصرف مواد را از سر می گرفتم. کم کم اطرافیانم متوجه غیر عادی بودن رفتارم شدند، طولی نکشید که راز اعتیادم بر ملا شد و همه من را معتاد قلمداد می کردند. دیگر از کشیدن مواد مخدر جلوی چشم دیگران ابایی نداشتم، اگرچه دو فرزند داشتم اما مصرف مواد در خانه برایم عادی شده بود.
مصرف شیشه؛ آخرین پرتگاه
به پیشنهاد یکی از هم منقلی هایم تصمیم گرفتم لذت اعتیادم را به اوج برسانم به همین دلیل مصرف شیشه را شروع کردم، اما این آخرین پرتگاه بود. مصرف شیشه شغل، آبرو، خانواده پدری، همسر و فرزندانم را نشانه گرفت و من آن ها را از دست دادم. دیگر پدر و مادرم حاضر به دیدنم نبودند، همسرم نیز همراه بچه هایم به خانه پدرش رفت و قسم خورد تا زمانی که پاک نشوم به خانه برنمی گردد. برای تهیه مواد مخدر، سرقت می کردم و دستگیر و زندانی شدم. کتک کاری، ضرب و شتم افراد و چاقو کشی قسمتی از زندگی روزانه ام شده بود. برای تهیه مواد مخدر مورد نیازم پا به محل هایی می گذاشتم که روزی خواب رفتن به چنین مکان هایی را هم نمی دیدم.
چند قدم تا پاک شدن
25 سال از روزی که اولین بار پای منقل نشسته بودم می گذشت. دیگر به یک معتاد تمام عیار تبدیل شده بودم. بچه هایم وقتی من را می دیدند از من فاصله می گرفتند. دلم برای خودم، همان آدم قوی و با استعداد قبل، تنگ شده بود تا این که چهار سال پیش تصمیم جدی برای ترک اعتیاد گرفتم زیرا از بلاتکلیفی و تنهایی خسته شده بودم. برای ترک از کرمان به زاهدان آمدم برای تامین مخارج ترک اعتیاد زباله گردی می کنم. می خواهم خانواده ام را غافلگیر کنم و پاک از چنگال اعتیاد به سمت آن ها بروم تا بدانند بسیار دوستشان دارم. چهار سال است که متادون درمانی می کنم، پیشرفت خوبی در ترک اعتیاد داشتم و به گفته پزشکان کمپ، چیزی به پاک شدن کاملم نمانده است.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
شهرکی- هرگاه به گذشته می اندیشم یاد پدرم می افتم که برای جلوگیری از تنها شدن خودش اجازه نداد من با فردی ازدواج کنم که دوستش دارم. به همراه پدرم در زاهدان زندگی می کردم، مادرم مدت ها پیش به دلیل بیماری فوت کرده بود و پدرم به تنهایی من را بزرگ می کرد. من در زاهدان با پسری آشنا شدم که خانواده خوبی داشت، خودش هم اهل نماز بود و شغل خوبی داشت. احسان پسرخوبی بود که برای شروع زندگی بیشتر معیارهایی را که مدنظر خانواده عروس بود داشت. من هم او را دوست داشتم و می دانستم با او خوشبخت می شوم.
پدرم که از مدت ها پیش عزم مهاجرت به مشهد را داشت کم کم توانست این کار را انجام دهد و سرانجام من و پدرم به مشهد نقل مکان کردیم. من به احسان علاقه داشتم و نمی توانستم دوری او را تحمل کنم، او هم همین گونه بود و سرانجام تصمیم گرفت به همراه خانواده اش برای خواستگاری از من به مشهد بیایند. پدرم اگر چه آن ها را می شناخت و شرایط خوب احسان را از نزدیک دید اما سرسختانه با این ازدواج مخالفت کرد. می گفت تو تنها فرزند من هستی و باید در همین شهر ازدواج کنی، زیرا من طاقت دوری تو را ندارم. او از تنها شدن ناراحت بود و می خواست به هر قیمتی جلوی این ازدواج و رفتن من به شهر دیگر را بگیرد. چندین بار احسان به خواستگاری ام آمد اما پدرم مخالفت کرد، اصرارهای من هم فایده ای نداشت.
سرانجام احسان که از ازدواج با من مایوس شده بود به دنبال زندگی خود رفت و پدرم هم به خواستگاری یکی از اقوام جواب مثبت داد و من هم با محراب ازدواج کردم، مردی که احساس خوبی نسبت به او نداشتم.
محراب آن مردی نبود که می خواستم، او تنبل و تن پرور بود و پس از مدتی از آغاز زندگی مشترک مان از کار اخراج شد و به سراغ کار دیگری هم نرفت، ما هم مجبور شدیم برای کم کردن هزینه اجاره خانه به خانه پدرشوهرم نقل مکان کنیم. در آن خانه خانواده محراب به من بی اعتنایی می کردند، آن ها رفتار بدی با من داشتند و بیکاری پسرشان را از چشم من می دیدند. دخترم به دنیا آمد، گمان می کردم با داشتن بچه محراب به زندگی امیدوار می شود و تلاش بیشتری می کند اما تن پروری او پایانی نداشت و اکنون من با داشتن یک فرزند در حسرت زندگی با احسان هستم. می دانم که او در زاهدان ازدواج کرده است و یک فرزند دارد و من به زندگی او با همسرش غبطه می خورم. پدرم برای فرار از تنهایی من را از زندگی در کنار مردی که دوستش داشتم و با او خوشبخت می شدم محروم کرد و اکنون من مانده ام و حسرت زندگی خوبی که می توانستم داشته باشم.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
شاهی- مهرستان از شهرستان های تازه تأسیس استان است که 73 هزار نفر جمعیت دارد اما مردم آن از داشتن خدمات درمانی مطلوب بی بهره اند. این جمعیت فقط یک مرکز درمان بستر 10 تخت خوابی در اختیار دارند که آن هم حدود دو سال پیش افتتاح شد.یکی از ساکنان مهرستان به خبرنگار ما می گوید: مردم شهرستان از لحاظ درمانی مشکلات زیادی دارند و بسیار محروم هستند.«ریگی» می افزاید: این شهرستان یک مرکز درمان بستر 10 تختخوابی دارد که پاسخگوی این جمعیت نیست. از طرفی این مرکز پزشک متخصص ندارد و فقط چند پزشک عمومی فعالیت دارند. با همه این اوصاف این مرکز در شب فعالیت نمی کند و اگر کسی دچار مشکل شود باید یا شبانه خود را به شهرستان های اطراف برساند یا این که تا صبح صبر کند.
طی کردن مسافت 120 کیلومتری
یکی دیگر از مردم مهرستان بیان می کند: مهرستان چند سال پیش به شهرستان تبدیل شد اما هنوز بیمارستان ندارد و مردم برای درمان خود مجبور هستند فاصله 100 کیلومتری تا سراوان یا 120کیلومتری تا ایرانشهر را طی کنند. با توجه به این که سراوان هم یک بیمارستان دارد و شلوغ است برای نوبت گرفتن با مشکلات زیادی مواجه هستیم و گاه باید چندین روز معطل بمانیم.«درزاده» می افزاید: مهرستان نیازمند احداث یک بیمارستان است تا مردم محروم این منطقه فقط رنج بیماری خود را داشته باشند و دیگر رنج نبود بیمارستان و مسافت و هزینه های مالی را متقبل نشوند. جاده های این شهرستان نیز از ایمنی کافی برخوردار نیست و بیماری که بخواهد برای درمان به شهرستان دیگر مراجعه کند خطری دیگر را به جان خریده است.یکی دیگر از مردم مهرستان می گوید: هر هفته نیاز به دیالیز دارم و مجبور هستم هر بار مسافت 120 کیلومتری تا ایرانشهر را طی کنم اگر این شهرستان بیمارستان داشت دیگر مجبور نمی شدم هر هفته آن هم با این وضعیت جسمانی مسافر جاده ها باشم.«محمدی» ادامه می دهد: مسئولان به فکر رفع مشکلات درمانی مردم این منطقه هم باشند مردم این منطقه از طرح تحول نظام سلامت بهره چندانی نبرده اند.چندین سال است که مهرستان به شهرستان تبدیل شده است اما از بسیاری امکانات محروم است! چرا مسئولان به فکر مردم محروم این منطقه نیستند؟وی بیان می کند: زنان این منطقه حتی برای زایمان هم دچار مشکل هستند و مجبورند 100 یا 120 کیلومتر را طی کنند.
دریافت مجوز احداث بیمارستان
فرماندار مهرستان در این باره به خبرنگار ما می گوید: شهرستان دارای 73 هزار نفر جمعیت است که برای این تعداد جمعیت فقط یک مرکز درمان بستر 10 تختخوابی وجود دارد که آن هم پزشک متخصص ندارد و چند پزشک عمومی در این مرکز مشغول به کار هستند.«رشید پارسایی» افزود: مهرستان دارای مرکز بهداشت است و پزشکان متخصص زمانی در یک منطقه مشغول به کار می شوند که آن منطقه شبکه بهداشت و درمان داشته باشد اما این شبکه در مهرستان مستقر نیست.وی بیان می کند: به دنبال ارتقای مرکز درمان بستر 10 تختخوابی به صورت بیمارستان 32 یا 64 تختخوابی هستیم که مجوز آن از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی توسط دانشگاه علوم پزشکی زاهدان دریافت شده اما هنوز در عمل کاری برای راه اندازی آن انجام نشده است چون که ابتدا باید مرکز بهداشت و درمان در این شهرستان مستقر شود تا برای چارت سازمانی دچار مشکل نشویم.وی ادامه می دهد: مرکز بهداشت مهرستان زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی زاهدان است و به دنبال این هستیم که این مرکز زیر نظر دانشکده علوم پزشکی ایرانشهر قرار گیرد زیرا مسافت آن به ایرانشهر نزدیک تر است و با توجه به این که دانشکده ایرانشهر هم جدید است شاید بتوان اعتبارات بیشتری دریافت کرد که برای این کار به دنبال دریافت مجوز آن از وزارت بهداشت هستیم.
وی ادامه می دهد: مرکز بهداشت شهرستان دارای 40 پست سازمانی است که از این میزان سه پست تکمیل و بقیه خالی است و نیاز است که مجوز تکمیل چارت سازمانی آن هم از سوی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان گرفته شود تا حداقل نیروی انسانی آن تأمین شود. اگر این چارت کامل شود حداقل مشکل کمبود نیرو برطرف خواهد شد.وی با بیان این که 14 پزشک عمومی در مرکز درمان بستر 10 تخت خوابی این شهرستان فعالیت دارند خاطرنشان کرد: نیاز است تا زمانی که چارت مرکز درمان بستر مهرستان تکمیل شود، با رایزنی شرایط حضور متخصصان فعال در سراوان در طول ایام هفته در مهرستان نیز فراهم شود تا مردم این خطه برای درمان برخی از بیماری ها به ناچار به مرکز استان و دیگر استان ها سفر نکنند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.