سیستان و بلوچستان پهناورترین استان کشور شناخته می شود و به دلیل وسعت زیاد روستاهای فراوانی دارد و سبب شده است گاه به عنوان روستا استان هم شناخته شود اما مدتی است که تعداد شهرستان های استان افزایش پیدا کرده و برخی از بخشداری ها به فرمانداری تبدیل شده است و گاه شهرستان هایی ایجاد شد که امکانات آن در حد روستا هم نیست. میرجاوه از شهرستان هایی است که به توجه به قرار گرفتن در نقطه صفر مرزی و همسایگی با پاکستان یکی از مبادی ورود جهانگردان به کشور است و کالاهای ترانزیتی هم از طریق خط ریلی میرجاوه به ایران وارد می شود اما با وجود قرار گرفتن در چنین موقعیت استراتژیکی، امکانات این منطقه پیشرفت نکرده و با وجود این که به شهرستان تبدیل شده است همچنان امکاناتی در حد یک روستا و کمتر از آن دارد.
فقط تغییر تابلو به فرمانداری
یکی از اعضای شورای شهر استان که روز گذشته مهمان تحریریه زاهدان بود با گلایه از نابه سامانی های میرجاوه گفت: برخی از بخش های استان یک باره تغییر کرد و به شهرستان تبدیل شد، در این میان تنها تغییر ایجاد شده در سر در بخشداری ها بود که تابلوی آن به فرمانداری تغییر کرد و شرایط شهرستان و روستاهای اطراف همان گونه که در گذشته بود پا برجا ماند، در حالی که برای ایجاد یک شهرستان باید زیرساخت های آن در ابتدا ایجاد شود. «فرشید ریگی فرد» می افزاید: میرجاوه هم یکی از بخش هایی بود که یک باره تابلوی بخشداری آن به فرمانداری تغییر کرد و شهرستان نام گرفت اما با وجود این هنوز در ساختار روستایی این شهر تغییری ایجاد نشده و همان بافت قدیمی پا برجاست و کمبود های گذشته همچنان دیده می شود. از سوی دیگر حتی نیازهای اولیه آن تامین نشد در حالی که این منطقه دروازه ورودی ایران از سمت جنوب شرق است. وی بیان می کند: میرجاوه، یکی از مسیرهای ورودی جهانگردان به ایران از جنوب شرق است، به همین دلیل در کشور نقش ملی دارد و باید برای چنین منطقه ای بهترین امکانات رفاهی و گردشگر پذیر فراهم شود اما چنین نشده است و حتی در این شهرستان مرزی، افرادی مسلط به زبان انگلیسی کمتر یافت می شود و ساکنان آن از وجود آموزشگاه زبان انگلیسی بی بهره مانده اند و باید برای فراگیری آن به زاهدان سفر کنند.
نبود امکانات پزشکی
وی می افزاید: برای تبدیل شدن روستا به شهر و شهرستان باید زیرساخت های لازم ایجاد شود سپس آن را انجام داد اما در میرجاوه این گونه نشد و ساکنان منطقه حتی در تامین حداقل های خود ناتوان مانده اند که موضوع های درمانی و بهداشتی را می توان مهم ترین آن دانست، زیرا در این شهرستان حتی یک داروخانه شبانه روزی یا یک درمانگاه شبانه روزی وجود ندارد و اگر بیماری پس از ساعت اداری یا در نیمه های شب دچار عارضه شود اطرافیانش باید او را به زاهدان منتقل کنند. به گفته ریگی فرد، این در حالی است که میرجاوه فقط یک بیمارستان دارد ولی آن هم شبانه روزی نیست و در نوبت صبح فعالیت دارد و اگر بیمار یا جهانگردی به خدمات درمانی نیاز پیدا کند، در این شهرستان کاری از پیش نمی برد حتی اگر فردی به دارو نیاز داشته باشد نیز با همین مشکلات رو به روست. این شهر یک درمانگاه شبانه روزی هم ندارد و در صورت بسته بودن بیمارستان یا داروخانه میرجاوه، بیماران باید به بیمارستان خاتم الانبیا(ص) زاهدان مراجعه کنند زیرا نزدیک ترین مرکز درمانی به میرجاوه است. وی می افزاید: بیمارستان میرجاوه حدود سه سال قبل به بهره برداری رسید اما هنوز به اندازه کافی متخصص ندارد و اندک متخصصان آن فقط در نوبت صبح حضور دارند و عصر و شب فقط پزشک های عمومی فعالیت می کنند. وی می گوید: در حوزه این شهرستان، میرجاوه با پنج هزار نفر، کمترین جمعیت را نسبت به روستاهای اطراف دارد و منطقه گردشگری لادیز با 25 هزار نفر بیشترین جمعیت را دارد، با وجود این تنها مرکز درمانی شهرستان در هفته فقط دو بار متخصص سونوگرافی و رادیولوژی دارد و این موضوع سبب شده است بیماران به بیمارستان های زاهدان مراجعه کنند که با توجه به بعد مسافت 75 کیلومتری تا زاهدان این بیماران باید 15 کیلومتر راه را طی کنند که این موضوع حوادث جاده ای را هم افزایش می دهد.
کسب رتبه های زیر 10 هزار طی 3 سال
این عضو شورای اسلامی استان، بیان می کند: در حوزه آموزش و پرورش، جوانان میرجاوه خود را افرادی مستعد و توانا نشان داده اند و آمار جمع بندی شده نشان می دهد طی سه سال اخیر رتبه های کسب شده کنکور زیر 10 هزار بوده است، با وجود این شهرستان حداقل 60 درصد کمبود فضای آموزشی دارد از طرفی در میانگین کشوری نسبت معلم به دانش آموزش یک معلم برای 12 دانش آموز تعریف شده است اما در میرجاوه هر کلاس درس با حضور 45 نفر برگزار می شود. وی می افزاید: این مشکل فقط مختص میرجاوه نیست و حتی مرکز استان هم با آن دست و پنجه نرم می کند ولی باید برای اصلاح آن اقدامی مناسب انجام شود اما در برخی مناطق شهرستان با گذشت سه ماه از سال تحصیلی، هنوز معلم ندارد و در برخی مناطق دبیر ورزش ناچار است به دلیل کمبود نیروی انسانی در دو مقطع ابتدایی و راهنمایی در کلاس به تدریس دروس دیگر بپردازد و این موضوع بار علمی دانش آموازن را کاهش می دهد. وی می گوید: نزدیک بودن میرجاوه به مرکز استان هم به نوعی به یکی از مشکلات شهرستان تبدیل شده است، زیرا برخی از کارمندان یا معلمان برای نزدیک شدن به زاهدان از شهرستان های دورتر برای میرجاوه انتقالی می گیرند و پس از آن سعی می کنند از میرجاوه به زاهدان انتقالی بگیرند، این موضوع سبب کاهش نیروی انسانی در حوزه آموزش و پرورش شهرستان شده است.
نبود اعتبار برای بهبود زیرساخت های جاده ای
وی بیان می کند: منطقه مرزی میرجاوه که به عنوان دروازه ورود جهانگردان به ایران هم شناخته می شود در حوزه زیرساخت های جاده ای با مشکلات فراوانی رو به روست، این شهرستان آزاد راه ندارد و در مسیرهای روستایی وضعیت بدتری دارد که نارضایتی ساکنان را به همراه داشته است، به همین دلیل مکاتبات متعددی با دستگاه های مرتبط انجام شد ولی نتیجه ای در بر نداشت و همچنان پیگیری ها برای رفع این مشکلات ادامه دارد. وی می گوید: بارها مسئولان کلان کشوری اعلام کرده اند که برای تکمیل پروژه ها با کمبود اعتبار رو به رو نیستند اما در پیگیری های انجام شده برای رفع مشکلات استان، مسئولان استانی از نبود و کمبود اعتبار گلایه می کنند و این سبب شده است طرح های زیرساختی به نتیجه مطلوبی نرسد و گاهی هم طرح هایی مانند طرح هادی مطرح می شود، اما نبود هماهنگی میان دستگاه های مرتبط مانع از اجرای موفق آن می شود و در این میان شهرندان متضرر می شوند. ریگی فرد، می افزاید: در کنار همه این مشکلات نبود آب شرب، بزرگ ترین مشکلی است که در منطقه وجود دارد، این موضوع سبب شده است بسیاری از روستاییان ترک روستا کنند و حتی در مناطق حاشیه ای شهرهای بزرگ مانند زاهدان سکونت پیدا کنند، این خود دلیل اصلی افزایش حاشیه نشینی در زاهدان است و اگر این مشکل رفع نشود، حل مشکلات دیگر سودی نخواهد داشت چرا که آب اصلی ترین موضوعی است که باید مورد بررسی قرار گیرد تا اقدام انجام شده برای رفع آن از سوی مردم ملموس نباشد شهروندان هیچ حرفی را نمی پذیرند.