قهرمان فوتبال ساحلی بین قاره ای در گفت و گو با «سیستان و بلوچستان»:
تعداد بازدید : 6
چابهارمی تواندقطب فوتبال ساحلی کشور باشد
19 آبان بود که خبر درخشش در فضای مجازی و رسانه ها منتشر شد و انرژی و جان دوباره به ورزش استان بخشید، برای اولین بار بود که به تیم ملی دعوت شد و به درستی پاسخ اعتماد سرمربی تیم ملی را داد، بازیکن جوان چابهاری، توانست با ضربه طلایی اش به توپ در جام بین قاره ای امارات که از معتبرترین مسابقات ورزشی پس از جام جهانی است برای ایران، گل ارزشمندی را به ثمر برساند تا تیم ملی فوتبال ساحلی کشورمان به دومین قهرمانی خود در این رقابت ها دست پیدا کند. ورزشکاری که در سواحل نیلگون دریای عمان رشد کرد و توانست به یکی از آرزوهای بزرگش برسد، جوانی که بعد از پنج سال فعالیت در این رشته، طلایی شد و قهرمان بین قاره ای استانمان لقب گرفت. این روزها خیلی ها از او می گویند و به وجودش افتخار می کنند. ما هم در این خوشحالی سهیم شدیم و در این شماره گفت و گویی با این قهرمان داشتیم.
سال 92؛ آغاز بازی در فوتبال ساحلی
این ورزشکار طلایی استان «سعید پیرامون» می گوید: از کودکی به ورزش علاقه مند بودم و در رشته های فوتبال و فوتسال توپ می زدم تا این که در سال 92 به فوتبال ساحلی رو آوردم و در بازی های چهار جانبه منطقه ای و زیرگروه فوتبال ساحلی کشور در ترکیب تیم پیمان چابهار رقابت می کردم. با تجربه های این رشته می گفتند که در فوتبال ساحلی استعداد خوبی دارم و سبب شد انگیزه بیشتری برای ادامه فعالیت و رسیدن به اهدافم پیدا کنم. وی که 24 سال دارد ادامه می دهد: خوشبختانه با عملکردم نظر مربیان بسیاری از تیم های فوتبال ساحلی کشور را به سمت خودم جلب کردم و دو سال است که زیر نظر علی رحیمی از مربیان برجسته کشور در تیم ایفا اردکان یزد بازی می کنم. اطرافیانم می گفتند برای پیشرفت بهتر است در چنین تیم هایی توپ بزنم که پذیرفتم و بازی در این تیم را آغاز کردم و همچنان عضو این تیم هستم. وی می افزاید: البته این تنها عامل حضورم در این تیم نیست، چابهار سرشار از قابلیت و استعداد است اما از سواحل بکر آن برای ورزش های ساحلی آن گونه که باید استفاده نمی شود و استعدادهای زیادی که در این منطقه نهفته هستند به دلیل بی توجهی و بی مهری هدر می روند. به گفته این ورزشکار طلایی استان، چابهار که در سواحل دریای عمان واقع شده است فقط یک تیم فوتبال ساحلی دارد در حالی که یزد بدون ساحل سه تیم به لیگ های برتر و دسته یک کشور معرفی کرده و توانسته است در این رشته خوش بدرخشد. بی توجهی مسئولان فوتبال ساحلی به این رشته در چابهار سبب شده است این ورزش در چنین شهری که می توانست قطب فوتبال ساحلی کشور باشد، رشد نکند و فقط یک تیم داشته باشد. وی اذعان می کند: دوری از پایتخت به این بی توجهی ها دامن می زند، چرا که مسئولان فوتبال ساحلی کشور به این شهرستان توجهی ندارند. این مدال آور فوتبال ساحلی بین قاره ای تصریح می کند: نبود داور و مربی ویژه فوتبال ساحلی از مشکلات جدی است که باید مسئولان ورزشی برای رفع آن اقدام کنند و نسبت به توسعه این ورزش در چابهار و کنارک آستین بالا بزنند چرا که جوانان این منطقه در معرض تهدیدهای بسیاری هستند و ورزش بهترین ناجی آن هاست، با توجه به دریای عمان و سواحل بی نظیرش، ورزش های آبی و ساحلی بهترین گزینه برای جنوب استان است.
به آرزویم رسیدم
وی با اشاره به اهدافش، اظهار می کند: همیشه دوست داشتم عضو تیم ملی شوم تا این که به یکی از بزرگ ترین آرزوهایم رسیدم و به اردوی های این تیم دعوت شدم و توانستم نظر سرمربی تیم ملی را جلب کنم، به عنوان عضو ثابت تیم ملی فوتبال ساحلی عازم مسابقات بین قاره ای امارات شوم و در بازی فینال مقابل روسیه، گل دوم ایران را وارد دروازه حریف کنم تا در قهرمانی این تیم نقش داشته باشم. «پیرامون» با بیان این که آرزو دارد در تیم ملی ماندگار باشد نه یادگار می گوید: استعدادهای دیگری هم در چابهار هستند که می توانند در رقابت های ملی و فراملی فوتبال ساحلی حرف های زیادی برای گفتن داشته باشند که آرزو دارم آن ها نیز به اهدافشان دست پیدا کنند. مربیگری را دوست ندارم اما همه سعی خودم را می کنم تجربه هایم را در اختیار دیگر هم شهری هایم که علاقه زیادی به این ورزش دارند قرار دهم و با تمام وجود در کنارشان خواهم بود.