گروه فرهنگ- شگیم در 12 کیلومتری جاده ترانزیتی نیکشهر- ایرانشهر واقع شده است که از مهم ترین جاذبه های گردشگری این روستا می توان به رودخانه پرآبی اشاره کرد که از کوه های برشک و هبودان بخش آهوران سرچشمه می گیرد. جاری بودن آب در همه فصول، وجود چندین آبشار از جمله آبشارهای تاسکان، کلگان و شندوک، چشمه های جوشان، باغ های میوه و مرکبات سردسیری و گرمسیری، نخلستان های سرسبز در دو طرف و قرار گرفتن خانه های مسکونی به صورت پلکانی از جاذبه های دیدنی این روستاست. باغ ها و مزارع کشاورزی شگیم با هدایت آب به صورت ثقلی و سنتی آبیاری می شود که این خود بر جذابیت روستا افزوده است. تماشای طبیعت موجود رودخانه و سایه های خنک درختان در این روستا توجه هر رهگذری را با یک بار سفر کردن جلب می کند به طوری که سالانه هزاران نفر از مردم نیکشهر، نقاط مختلف استان و کشور اوقات فراغت خود را در این تفرجگاه سپری می کنند.
 

ذوالفقاری- بیش از 10 قرن است که شاهنامه فردوسی؛ شاهکار ادبی و هنری ایرانیان به دلیل محتوا، تازگی و خلاقیت موجود در آن همچون نگینی در میان آثار ادبی ایران و جهان می درخشد و در جوامع ادبی و فرهنگی دنیا یکی از شاهکارهای حماسی محسوب می شود. در این میان نباید از این موضوع غافل بود که سخن سرای اسطوره پرداز ایران در آن از پهلوانی های سیستانی ها فراوان به زبان حماسه سخن گفته است چرا که سیستان سرزمینی بود که مردم آن هیچ گاه، زبان عربی را به عنوان زبان رسمی نپذیرفتند و هویت ملی ایران در این منطقه شکل گرفت، به همین دلیل است که سیستان را در شاهنامه می بینیم و فردوسی از این منطقه در شاهنامه سخن می گوید چرا که سیستان پایگاه احیای زبان و ادبیات فارسی بود. به همین  منظور و در پاسداشت روز فردوسی بزرگ و روز شعر و ادب فارسی با دو تن از فعالان این عرصه گفت و گویی کردیم.یکی از شاهنامه پژوهان استان می گوید: شاهنامه، علاوه بر این که بیانگر رخدادهای گذشته مربوط به ملت ایران و دیگر ملت های همجوار بوده تنها کتابی است که قدیمی ترین دوران شیوه زندگی مردمان ایران زمین و ملت هایی که فردوسی با آن ها ارتباط داشته را به گونه ای تأمل برانگیز و گاهی با بیان جزئیات بیان کرده است.«علیرضا باقری» می افزاید: چندین هزار بیت شاهنامه حکیم فردوسی بیان کننده شیوه کشورداری، چگونگی دفاع، آیین های مربوط به نیایش، ازدواج، تعلیم و بسیاری دیگر از زمینه های زندگی ایرانیان پیشین است. حتی توصیف بعضی جزئیات مربوط به نبردها و رخدادهای پیرامون آن ها به گونه ای در روایت داستان ها به جای مانده که از خلال آن ها می توان گاه جغرافیای بعضی مناطق را هر چند به صورت کلی متصور شد که البته در مواردی یافته های باستان شناسی نیز موید آن است.به گفته وی شاهنامه فقط بیانگر نبردها نیست و بیان نبردهای ایرانیان برای حفظ سرزمین خویش، شیوه زندگی، سنت ها، باورها و پیشینه کهن فرهنگی و اجتماعی این ملت بزرگ را نیز در بردارد. اهمیت دیگر شاهنامه در این است که حکیم فردوسی زمانی به سرودن روایات و داستان های ملی اقدام کرد که بیم فراموشی پیشینه فرهنگی و تاریخی ایران وجود داشت. شاهنامه علاوه بر احیای این سرمایه انسانی سبب استحکام زبان پارسی نیز شد.
سیستان و شاهنامه
وی اظهار می کند: در ماجرای ارتباط سیستان با اساطیر و حماسه های ایرانی باید به این نکته مهم توجه داشت که سیستان از نظر قدمت یکی از کهن ترین مناطقی است که شواهد و قراین به دست آمده وجود پیشینه فرهنگ و تمدن بزرگ بشری در این سرزمین را نشان می دهد. از سوی دیگر از آن جا که منطقه سیستان یکی از نقاط حساس و در معرض حملات اقوام مختلف قرار داشت و از دیرباز یکی از نقاطی بود که برای حفظ سرزمین ایران باید در آن جا تهاجم ها دفع می شد. برهمین اساس نبردهای بزرگ و سرنوشت ساز در کهن ترین دوران برای حفظ کشور در این منطقه اتفاق افتاده که بسیاری از آن ها با پیروزی ایرانیان به پایان رسیده است. وی ادامه می دهد: بنابراین زمینه پیدایش حماسه به این گونه فراهم شد. البته این نکته را هم نباید از نظر دور داشت که گروه های مختلف اقوام آریایی که در دوره های مختلف وارد فلات ایران می شدند با بومیان و آریایی هایی که پیش از آن در فلات ایران ساکن بودند، ناچار به نبرد بودند و جغرافیای سیستان یکی از گذرگاه ها بود و همین موضوع نشان دهنده وجود ظرفیت لازم برای شکل گیری داستان های حماسی در گذر اعصار و زمان هاست. وی تصریح می کند: قدمت اتفاقات مهم و سرنوشت سازی که برای ملت ایران در این گذرگاه جغرافیایی رخ داده با خطرکردن ها و پایداری ایرانیان سبب تثبیت ملیت ایرانی شده و این سرزمین را مستعد کانون وقایع حماسی کرده است.باقری، درباره تغییر روز شعر و ادب به روز بزرگداشت فردوسی نیز می گوید: هدف از این نام گذاری ها به طور قطع نوعی پاسداشت سرمایه های بشری است بنابراین بیش از آن که موضوع این باشد که بزرگداشت شاهنامه و حکیم فردوسی چه زمانی است، باید به این اندیشید که از این سرمایه های عظیم چگونه می توانیم برای حفظ مرزهای فرهنگی و جغرافیایی سرزمین مان بهره ببریم. وی خاطرنشان کرد: میراث سترگی که حاصل خطرکردن ها و جان فشانی های پدران ما بوده در حقیقت روایت رخدادهایی است که از گذر آن این سرزمین پرافتخار با همه پیشینه فرهنگی برای ما باقی مانده است. پس این که بزرگداشت شعر ادب پارسی  یا حکیم بزرگ فردوسی چه زمانی باشد تفاوت چندانی در مقابل هدف نهایی این نام گذاری ها ندارد.
فردوسی؛ پرچمدار هویت ایرانی
یکی از کارشناسان ارشد زبان و ادبیات فارسی می گوید: فردوسی پرچم دار هویت ایرانی در جهان بوده و تنها سندی است که می توانیم میان بقیه ملل جهان به عنوان افتخار آن را حفظ کنیم و بالا بگیریم، وقتی اسم زبان فارسی به میان می آید شاهنامه فردوسی سند افتخاری است که به واسطه آن می توانیم بگوییم که ما هم در جهان حرف هایی برای گفتن داریم و از طرفی فردوسی در کنار هومر، گوته و شکسپیر، جزو 4 رکن اصلی جهان است.«محبعلی عزیزی» ادامه می دهد: فردوسی در جهان به عنوان سند، هویت و شناسنامه ملی مطرح می شود برای همین جایگاه ویژه ای دارد دیگر اشعار نیز از ارزش خاص خود برخوردار است، اما حماسه با توجه به این که حرف ها، توانایی ها و افتخارهای یک ملت را رقم می زند جایگاه خاصی دارد و معمولاً همه ملت ها و اقوام برای این که برای خود هویت و ارزشی داشته باشند از حماسه استفاده می کردند. آن چه مراد از خوبی هاست در حماسه ها بوده و بهترین حماسه سرای ما ایرانی ها فردوسی است چرا که حماسه ای خلق کرد تا زبان و ادبیات فارسی پابرجا باشد این حماسه افتخار همه زبان فارسی است.
اختصاص بهترین دوره شاهنامه به سیستان
به گفته وی معمولاً در حماسه ها پهلوانانی داریم که نماد جوانمردی در ملت یا اقوام هستند، فردوسی حجمی از اسطوره و فراتر از تاریخ، افتخارها، توانمندی ها و جوانمردی ها و دیگر ویژگی های خوب را در یک شخص جمع کرده است و می توان گفت که رستم، نماد همه جوانمردی ها، خوبی ها و آیین های نیک روزگارش بوده است به گونه ای که فردوسی برترین پهلوان خود را از سیستان انتخاب کرده است که به طور قطع این مهم بدون آگاهی اتفاق نیفتاده است.وی اظهار می کند: به گفته بسیاری از محققان، فردوسی، رستم، فرهنگ و آیین سیستانی ها را می شناخت و بدون دلیل این پهلوان را انتخاب نکرد، با توجه به آیین جوانمردی که در امیر یعقوب لیث صفاری وجود داشت فردوسی می دانست چنین شخصیت هایی در سیستان است. با آیین و فرهنگ آن ها آشنا بود و بهترین پهلوانش را از سیستان انتخاب کرد، نه تنها فقط یک پهلوان، بلکه دوره پهلوانی که بهترین دوره شاهنامه است و زیباترین ابیات شاهنامه در این دوره سروده شده مربوط به سیستان و خاندان زال است.وی تصریح می کند: شاهنامه به سه بخش اساطیری، پهلوانی و تاریخی تقسیم می شود که بهترین قسمت آن پهلوانی است، دوره پهلوانی مربوط به زمانی است که پهلوانان سیستان و خاندان زابل در سیستان حاکم و نگهبان تاج و تخت پادشاهی بودند، برای همین بهترین دوره شاهنامه به سیستان مربوط می شود.
فردوسی وامدار یعقوب لیث
به گفته عزیزی اگر بخواهیم حماسه حکیم طوس را در دو بخش بررسی کنیم یک بخش زبان و دیگری محتواست که در قسمت محتوا بهترین آن مربوط به زال و رستم است و همه مطالب به سیستان برمی گردد. زبان شاهنامه نیز زبان یعقوب لیث بود چرا که زبان فارسی را احیا کرد و باید گفت که فردوسی وامدار یعقوب لیث و احیاگر بزرگ زبان و ادبیات فارسی است و در هر دو حالت، شاهنامه بیانگر پهلوانی ها و جوانمردی های سیستانی هاست.
وی اظهار می کند: ملتی که هویت خود را فراموش کند محکوم به شکست خواهد بود، مردم این استان باید بدانند که شاهنامه سند و هویت ملت ما بوده و جزو افتخارهای استان ماست، وقتی در همه جهان اسم سیستان به میان می آید مردم یاد پهلوانی های زال و رستم و شاهنامه فردوسی می افتند که باید از این ظرفیت بزرگ به ویژه در نمادهای شهری استفاده کنیم.
 

حمیده ذوالفقاری- تاریخ سیستان و بلوچستان با نام اسطوره ها گره خورده است و گاه افسانه و واقعیت با یکدیگر رقم خورده و نامی پرآوازه برجای گذاشته است، به گونه ای که فردوسیِ اسطوره پردازِ حماسه ساز، شاعر پرآوازه و نامدار جهان نیز در شاهنامه اش از پیشینه کهن این سرزمین، دلاوری ها، جوانمردی ها و شجاعت مردمان آن سخن گفته است. این شاعر حماسه سرای ایرانی در شاهکار ادبی و هنری اش نه تنها دلاوری های پهلوانان سیستانی را به رشته نظم درآورده بلکه در آن به قوم بلوچ هم اشاره دارد و مردان آن را در لشکر کیخسرو به شجاعت و مردانگی ستوده است.
با وجود این که سراینده شاهنامه توجه زیادی به سیستان و بلوچستان، پهلوانان و نامداران آن دارد در فضای شهری آن گونه که باید به اسطوره های این شاهکار ادبی و آفریننده آن توجهی نشده است، در صورتی که فضای شهری قسمتی از فضای عمومی جامعه بوده و معماری یک شهر، تجلی گر هویت فرهنگی مردم آن است، سنت ها، آداب، رسوم، باورها و ارزش های آن را نیز در بردارد و باید از مفاخر ادبی و هنری هر دیار در نمادها و طراحی هایی که در ستون فقرات شهری تعریف شده است بهره برد اما در این رابطه در استان و به ویژه کلان شهر زاهدان ضعیف عمل شده است.در صورتی که نسل های فعلی و آینده باید بدانند شاهنامه، پهلوانان، اساطیر و سراینده آن سندی از هویت ما هستند، شاهنامه جزو افتخارهای سیستان بوده و مردم جهان این منطقه را با پهلوانان بنام و دلاور آن یعنی رستم و زال می شناسند، می طلبد که با داشتن چنین پیشینه و افتخارهایی به این اسطوره ها نگاهی متفاوت داشت و در مناسبتی که به نام فردوسی حکیم است میادین و خیابان هایی را با نام و المان او و محتوای شاهنامه اش برای افتتاح آماده کرد اما برنامه های این روز به برگزاری آیین بزرگداشت و شاهنامه خوانی خلاصه می شود و حتی رسانه ها هم آن گونه که باید به آن نمی پردازند!
نه تنها اثری از فردوسی و شاهکارش در میادین و خیابان های شهری به چشم نمی خورد بلکه در مدارس که محل پرورش نسل های آینده است هم آن گونه که باید از این شاعر فارسی گوی، سخن به میان نمی آید در حالی که فرزندان سرزمین رستم باید بدانند که زیباترین داستان های شاهنامه در سیستان اتفاق افتاده است و سیستان و بلوچستان پیشینه پرافتخاری داشته است و دارد. با توجه به این که افتخارهای گذشته ما می تواند تابلویی پرافتخار برای مردم این استان باشد کاش در شورای تصمیم گیری برای طراحی المان شهری و نام گذاری معابر از افرادی که عِرق ملی دارند بهره برد و مفاخر استان را فراموش نکرد، میادین بزرگی که در خور شأن این بزرگان است را می توان به نام آن ها نام گذاری کرد.
 

اردیبهشت تئاتر استان، خردادماه برگزار می شود
گروه فرهنگ- اردیبهشت تئاتر سیستان و بلوچستان امسال در خرداد ماه برگزار می شود.
رئیس انجمن هنرهای نمایشی به خبرنگار ما گفت: 27 مارس به عنوان روز جهانی تئاتر نامیده شده است و هنرمندان صحنه ای در نقاط مختلف دنیا این روز را جشن می گیرند اما به دلیل همزمانی این روز با تعطیلات نوروز، ایرانیان مراسم گرامیداشت تئاتر را اردیبهشت ماه هر سال برگزار می کنند.
«علیرضا سلمان نژاد» بیان کرد: اردیبهشت تئاتر هر سال در ماه اردیبهشت برگزار می شود که امسال نیز برنامه ریزی های لازم برای اجرای این برنامه در استان انجام شد اما با توجه به پیش رو بودن بزرگ ترین رویداد کشور در 29 اردیبهشت ماه، برگزاری این جشن به خردادماه موکول شد.
وی با بیان این که سال گذشته رئیس مرکز هنرهای نمایشی کشور مهمان استان بود ادامه داد: براساس برنامه ریزی های انجام شده توسط مرکز هنرهای نمایشی کشور در مراسم اردیبهشت تئاتر هر استان جمعی از هنرمندان برجسته ملی حضور می یابند که در سیستان و بلوچستان هم شاهد این مهم خواهیم بود و هنرمندانی از مرکز کشور مهمان استان خواهند بود.
وی افزود: سال های گذشته گروه های نمایشی استان نمایش های متعددی برای میزبانی از مهمانان اجرا می کردند که این برنامه امسال هم انجام می شود و گروه ها مشغول آماده کردن نمایش هایی برای اجرا در مراسم اردیبهشت تئاتر هستند.
وی خاطرنشان کرد: براساس برنامه ریزی های انجام شده مراسم اردیبهشت تئاتر استان در فرهنگسرای جوان برگزار می شود.

تمدیدنمایشگاه آثار تجسمی در زاهدان
 مدت زمان بازدید از نمایشگاه مفهومی آثار تجسمی در پی استقبال بی نظیر شهروندان تمدید شد.رئیس انجمن هنرهای تجسمی استان به خبرنگار ما گفت: نمایشگاه آثار مفهومی منصور قربانی 18 اردیبهشت ماه در زاهدان افتتاح شد و مورد استقبال بسیاری از شهروندان قرار گرفت به همین دلیل برای بازدید بیشتر شهروندان مدت زمان بازدید از آن افزایش یافت. «خالقدادی» افزود: استقبال از این نمایشگاه نشان دهنده تغییر نگاه مردم به هنرهای تجسمی و توجه آنان به این گرایش هنری است پس می طلبد مسئولان بیش از گذشته به این رشته توجه داشته باشند و هنرمندان نیز با جدیت بیشتر و با توانایی دستان خود نمایشگاه های متعددی را برگزار کنند تا مردم بیشتر با این هنر آشنا شوند.
وی افزود: در این نمایشگاه  14 اثر تجسمی با نگرش مفهومی به همراه دو اثر پرفورمنس از آثار هنرمند جوان منصور قربانی برای تماشای علاقه مندان به هنرهای تجسمی به نمایش گذاشته شده است و افرادی که طی یک هفته گذشته نتوانستند از نمایشگاه دیدن کنند فرصت بازدید برای آن ها تا 28 اردیبهشت ماه تمدید شد. وی خاطرنشان کرد: این نمایشگاه در نگارخانه فردوسی مجتمع فرهنگی و هنری زاهدان جنب اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی راه اندازی شده و بازدید از آثار ارائه شده نیز برای عموم مردم آزاد است.